Vlak voordat de rechtszaak begon kreeg hij een briefje in zijn hand gedrukt, van zijn cliënt. Advocaat Jan-Jesse Lieftink had zijn pleidooi al geschreven, maar op dat briefje stonden nog even de punten waarvan zijn cliënt, gediagnosticeerd met een narcistische stoornis, vond dat die genoemd móésten worden. Eenmaal in de rechtszaal „scheurde ik het briefje voor zijn ogen doormidden”.

„Moest dat nou zo opzichtig?” zegt advocaat Abdel Ytsma verontwaardigd aan de overkant van de keukentafel. „Ik snap je gekweldheid wel, het is jóúw verdediging. Maar zo ten overstaan van de rechter… Kon je niet fluisteren: ‘Flikker op man, met je briefje’.” 

„Uiteindelijk leidde het tot een goeie verstandhouding”, zegt Lieftink. „Het gaat erom: jij als advocaat voert de regie, en niet de cliënt. Als dat niet duidelijk is, dreigt overname.” 

Cliënten met een psychische stoornis, weten Lieftink en Ytsma, hebben soms een eigen handleiding. Beiden zijn sinds 2006 strafrechtadvocaat en specialiseerden zich in delinquenten die een tbs-maatregel boven het hoofd hangt, of al kregen opgelegd. Zo’n terbeschikkingstelling kan de rechter opleggen als daders een hoog recidiverisico hebben en zijn gediagnostiseerd met een stoornis ten tijde van het gepleegde delict. 

De afgelopen jaren, en vooral na de zaak van Michael P. – die in 2017 Anne Faber doodde, en voor een eerdere dubbele verkrachting géén tbs had gekregen – wint de maatregel aan populariteit. Er is een stijgende lijn in het aantal opleggingen: van 146 in 2015 tot 237 in 2018 – cijfers over vorig jaar zijn nog niet bekend. Ook Lieftink en Ytsma, twee eenpitters, zagen in hun advocatenpraktijken het aandeel cliënten met een tbs-oplegging groeien. Samen staan ze nu ruim honderd tbs’ers bij, naast andere strafrechtcliënten. Het aandeel tbs’ers in hun beider praktijken groeide zo hard dat ze het een goed idee vonden samen een advocatenkantoor te beginnen dat zich helemaal richt op deze doelgroep, als eerste in Nederland. 

Lees hier de rest van het openingsinterview.